ພະຍາດຂີ້ກະເດືອນໃນໝາກມ່ວງ: ສາເຫດ, ອາການ, ວິທີປ້ອງກັນ

ພະຍາດຂີ້ກະເດືອນໃນໝາກມ່ວງສ້າງຄວາມເສຍຫາຍຕໍ່ຫຼາຍພາກສ່ວນ ເຊັ່ນ: ໃບ, ກິ່ງງ່າອ່ອນ, ດອກ ແລະ ໝາກມ່ວງ. ຈາກນັ້ນ, ມັນຈະເຮັດໃຫ້ຜົນຜະລິດ, ຄຸນນະພາບໝາກຫຼຸດລົງ ແລະ ອາດຈະເຮັດໃຫ້ຕົ້ນອ່ອນເພຍລົງ ຖ້າບໍ່ໄດ້ຮັບການກວດພົບ ແລະ ແກ້ໄຂຢ່າງທັນເວລາ. ມາສຶກສາສາເຫດ, ອາການ ແລະ ວິທີປ້ອງກັນຂ້າງລຸ່ມນີ້!

1. ອາການເມື່ອຕົ້ນໝາກມ່ວງເປັນພະຍາດຂີ້ກະເດືອນ

ໃນເວລາປູກໝາກມ່ວງ, ພະຍາດຂີ້ກະເດືອນແມ່ນໜຶ່ງໃນຄວາມກັງວົນອັນດັບຕົ້ນໆຂອງຊາວກະສິກອນ, ເນື່ອງຈາກຄວາມສາມາດໃນການທຳລາຍທີ່ຮຸນແຮງ, ການພັດທະນາແບບຊ້າໆແຕ່ໄວ ແລະ ແຜ່ລາມງ່າຍໃນພື້ນທີ່ກວ້າງຂວາງ ຖ້າບໍ່ໄດ້ຮັບການກວດພົບຢ່າງທັນເວລາ.

1.1 ທີ່ໃບໝາກມ່ວງ

ໃນໄລຍະທີ່ຕົ້ນກຳລັງອອກໃບອ່ອນ, ຊາວກະສິກອນສາມາດສັງເກດເຫັນອາການຜິດປົກກະຕິໄດ້ຢ່າງງ່າຍດາຍເຊັ່ນ:

• ມີຈຸດນ້ອຍໆຮູບວົງມົນ ຫຼື ຮູບແຈປະກົດຢູ່ເທິງໜ້າໃບ.
• ໃຈກາງຂອງຈຸດມີສີນ້ຳຕານປົນເທົາ, ຂອບຂອງຈຸດມີສີເຫຼືອງຈາງ – ນີ້ແມ່ນລັກສະນະພິເສດຂອງພະຍາດຂີ້ກະເດືອນ.
• ໃບຈະບິດ, ແຫ້ງ, ຈີກຂາດ, ຫຼືແມ້ກະທັ້ງຫຼົ່ນກ່ອນກຳນົດຖ້າພະຍາດຮຸນແຮງ. ພາຍຫຼັງພຽງ 3 – 5 ວັນ, ຈຸດພະຍາດສາມາດເຊື່ອມຕໍ່ກັນກາຍເປັນແຜ່ນໃຫຍ່, ເຮັດໃຫ້ຕົ້ນອ່ອນເພຍລົງຢ່າງໄວວາ.

1.2 ທີ່ກິ່ງງ່າອ່ອນຂອງໝາກມ່ວງ

ຕໍ່ໄປແມ່ນກິ່ງງ່າອ່ອນ – ເປັນບ່ອນທີ່ເສຍຫາຍງ່າຍທີ່ສຸດເມື່ອຕົ້ນເປັນພະຍາດ:

• ປະກົດຈຸດທີ່ບໍ່ສະໝໍ່າສະເໝີ, ນ້ອຍໃນຕອນຕົ້ນ ແຕ່ຈະແຜ່ລາມອ້ອມກິ່ງງ່າອ່ອນ ຖ້າບໍ່ໄດ້ຮັບການແກ້ໄຂ.
• ຜົນທີ່ຕາມມາ: ຍອດອ່ອນຈະຕາຍເທື່ອລະໜ້ອຍ, ຕົ້ນຈະສູນເສຍຄວາມສາມາດໃນການຈະເລີນເຕີບໂຕ ແລະ ອອກດອກບໍ່ດີ.

1.3 ທີ່ດອກໝາກມ່ວງ

ສວນໝາກມ່ວງທີ່ກຳລັງຈະອອກດອກເພື່ອຕິດໝາກ, ການປະກົດຂອງພະຍາດຂີ້ກະເດືອນຢູ່ດອກແມ່ນສັນຍານອັນຕະລາຍ:

• ຕາ, ກ້ານ ແລະ ຊໍ່ດອກແຫ້ງດຳ, ຫຼົ່ນງ່າຍ.
• ການຫຼົ່ນຂອງດອກຈຳນວນຫຼາຍອາດເຮັດໃຫ້ຊາວກະສິກອນສູນເສຍຜົນຜະລິດທັງໝົດໃນລະດູການ.

1.4 ທີ່ໝາກມ່ວງ

ພະຍາດຂີ້ກະເດືອນໃນໝາກມ່ວງເກີດຂຶ້ນຕັ້ງແຕ່ໝາກຍັງອ່ອນ ຈົນເຖິງເວລາໝາກສຸກ:

• ຢູ່ເປືອກໝາກ, ໃນຕອນຕົ້ນແມ່ນຈຸດກົມ, ສີດຳ, ເປັນຂຸມ, ຈາກນັ້ນກໍ່ຈະແຜ່ລາມກາຍເປັນລາຍວົງກົມຊ້ອນກັນ.
• ໃນສະພາບຝົນຕົກໜັກ, ສະປໍເຫັດຈະສະສົມຢູ່ປາຍໝາກ, ເຮັດໃຫ້ເກີດການເນົ່າດຳ ຫຼື ມີຮອຍດຳຍາວຈາກປາຍຈົນເຖິງກ້ານ.
• ເມື່ອພະຍາດຮຸນແຮງ, ໝາກອ່ອນຈະຫຼົ່ນຈຳນວນຫຼາຍ; ໝາກແກ່ ເຫັດຈະເຂົ້າໄປທາງຮອຍແຜກ້ານ, ກິນເລິກເຂົ້າໄປໃນເນື້ອໝາກ, ເຮັດໃຫ້ໝາກເນົ່າໄວເມື່ອສຸກ.

ອາການເມື່ອຕົ້ນໝາກມ່ວງເປັນພະຍາດຂີ້ກະເດືອນ

2. ສາເຫດຂອງພະຍາດຂີ້ກະເດືອນໃນຕົ້ນໝາກມ່ວງ

ສາເຫດຕົ້ນຕໍທີ່ເຮັດໃຫ້ເກີດພະຍາດຂີ້ກະເດືອນໃນຕົ້ນໝາກມ່ວງແມ່ນເຊື້ອລາ Colletotrichum gloeosporioides ແລະ Colletotrichum acutatum. ນີ້ແມ່ນເຊື້ອລາສອງຊະນິດທີ່ມີຄວາມສາມາດໂຈມຕີທຸກພາກສ່ວນທີ່ອ່ອນຂອງຕົ້ນ – ຕັ້ງແຕ່ໃບ, ຕາ, ດອກຈົນເຖິງໝາກ. ເມື່ອຕິດເຊື້ອລາ, ຕົ້ນໝາກມ່ວງອາດຈະ:

• ດອກຫຼົ່ນ, ໝາກຫຼົ່ນຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ, ສົ່ງຜົນກະທົບຢ່າງຮ້າຍແຮງຕໍ່ຜົນຜະລິດ.
• ໃບແຫ້ງ, ຕາຫ່ຽວແຫ້ງ, ເຮັດໃຫ້ຂະບວນການຈະເລີນເຕີບໂຕຢຸດຊະງັກ.
• ຖ້າຮຸນແຮງ, ຕົ້ນທັງຕົ້ນອາດຈະອ່ອນເພຍ ແລະ ຕາຍເທື່ອລະໜ້ອຍ.

3. ເງື່ອນໄຂການເກີດ ແລະ ການພັດທະນາຂອງພະຍາດຂີ້ກະເດືອນໃນຕົ້ນໝາກມ່ວງ

ນອກຈາກສາເຫດທີ່ກໍ່ໃຫ້ເກີດຄວາມເສຍຫາຍແລ້ວ, ສະພາບແວດລ້ອມກໍ່ມີບົດບາດສຳຄັນໃນການຊຸກຍູ້ໃຫ້ພະຍາດຂີ້ກະເດືອນໃນໝາກມ່ວງເກີດຂຶ້ນ ແລະ ແຜ່ລາມຢ່າງໄວວາ.

• ສະພາບອາກາດທີ່ມີຄວາມຊຸ່ມຊື່ນ, ຝົນຕົກຫຼາຍ, ໝອກໜາ ເຮັດໃຫ້ເກີດເງື່ອນໄຂທີ່ເອື້ອອຳນວຍໃຫ້ເຊື້ອລາ Colletotrichum ພັດທະນາ, ໂດຍສະເພາະໃນໄລຍະທີ່ຕົ້ນກຳລັງອອກຍອດອ່ອນ, ອອກດອກ ແລະ ຕິດໝາກ.
• ການດູແລບໍ່ຖືກຕ້ອງຕາມເຕັກນິກ ເຊັ່ນ: ການໃຊ້ປຸ໋ຍທີ່ບໍ່ສົມດຸນ, ທາດໄນໂຕຣເຈນເກີນ ເຮັດໃຫ້ຕົ້ນອ່ອນເພຍ, ບໍ່ໄດ້ຕັດແຕ່ງກິ່ງງ່າເຮັດໃຫ້ພຸ່ມໃບດົກໜາ, ຫຼຸດແສງແດດ ແລະ ເພີ່ມຄວາມຊຸ່ມຊື່ນພາຍໃນຕົ້ນ, ສ້າງສະພາບແວດລ້ອມທີ່ເໝາະສົມໃຫ້ເຊື້ອລາພະຍາດພັດທະນາ.

4. ຜົນເສຍຫາຍຂອງພະຍາດຂີ້ກະເດືອນໃນຕົ້ນໝາກມ່ວງ

ພະຍາດຂີ້ກະເດືອນໃນໝາກມ່ວງບໍ່ພຽງແຕ່ເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມເສຍຫາຍຊົ່ວຄາວເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ຍັງນຳມາເຊິ່ງຜົນກະທົບທີ່ຮ້າຍແຮງຖ້າບໍ່ໄດ້ຮັບການແກ້ໄຂຢ່າງທັນເວລາ:

• ຫຼຸດຜ່ອນຜົນຜະລິດ: ພະຍາດເຮັດໃຫ້ໃບຫຼົ່ນ, ຍອດອ່ອນເສຍຫາຍ ເຮັດໃຫ້ຕົ້ນຂາດສານອາຫານ, ບໍ່ສາມາດພັດທະນາກິ່ງທີ່ຈະຕິດໝາກໄດ້. ໃນໄລຍະອອກດອກ, ພະຍາດເຮັດໃຫ້ດອກຫຼົ່ນ ແລະ ໝາກອ່ອນເນົ່າຫຼົ່ນ, ເຮັດໃຫ້ຜົນຜະລິດຫຼຸດລົງຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ.
• ຫຼຸດຜ່ອນຄຸນນະພາບໝາກ: ໝາກທີ່ເປັນພະຍາດຂີ້ກະເດືອນມັກຈະມີຮອຍດຳ, ເປັນຂຸມເລິກ, ເຮັດໃຫ້ບໍ່ສວຍງາມ. ເນື້ອໝາກອາດຈະປ່ຽນລົດຊາດ, ຫວານໜ້ອຍລົງ ແລະ ສູນເສຍຄວາມຊຸ່ມຊື່ນ, ເຮັດໃຫ້ຜູ້ບໍລິໂພກຜິດຫວັງ.
• ຕົ້ນອ່ອນເພຍລົງ: ການຫຼົ່ນຂອງໃບຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງເຮັດໃຫ້ຄວາມສາມາດໃນການສັງເຄາະແສງຫຼຸດລົງ; ຍອດທີ່ເສຍຫາຍເຮັດໃຫ້ພຸ່ມຕົ້ນບໍ່ສົມດຸນ, ຫຼຸດຄວາມສາມາດໃນການອອກຍອດໃໝ່. ຕົ້ນທີ່ອ່ອນເພຍງ່າຍຕໍ່ການຖືກສັດຕູພືດ ແລະ ພະຍາດອື່ນໆໂຈມຕີ, ເຮັດໃຫ້ຄ່າໃຊ້ຈ່າຍໃນການຟື້ນຟູເພີ່ມຂຶ້ນສູງ.

ຜົນເສຍຫາຍຂອງພະຍາດຂີ້ກະເດືອນໃນຕົ້ນໝາກມ່ວງ

5. ມາດຕະການປ້ອງກັນ ແລະ ຄວບຄຸມພະຍາດຂີ້ກະເດືອນໃນໝາກມ່ວງ

ເມື່ອເຂົ້າໃຈຢ່າງຈະແຈ້ງກ່ຽວກັບອາການ, ສາເຫດ ແລະ ລະດັບຄວາມເສຍຫາຍແລ້ວ, ສິ່ງທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດສຳລັບຊາວກະສິກອນແມ່ນຕ້ອງຮູ້ວິທີການປ້ອງກັນ ແລະ ຄວບຄຸມພະຍາດຂີ້ກະເດືອນໃນໝາກມ່ວງຢ່າງຫ້າວຫັນ.

5.1 ມາດຕະການປູກຝັງ

ນີ້ແມ່ນວິທີແກ້ໄຂການປ້ອງກັນແບບຍືນຍົງ, ຊ່ວຍເພີ່ມພູມຕ້ານທານຂອງຕົ້ນ ແລະ ຈຳກັດສະພາບແວດລ້ອມທີ່ເອື້ອອຳນວຍໃຫ້ພະຍາດຂີ້ກະເດືອນໃນໝາກມ່ວງພັດທະນາ.

• ອະນາໄມສວນ: ເກັບໃບ, ກິ່ງແຫ້ງ, ໝາກຫຼົ່ນໄປກຳຈັດ, ບໍ່ຄວນປະໄວ້ໃຕ້ຕົ້ນ. ຖາງຫຍ້າຊ່ວຍເພີ່ມການຖ່າຍເທອາກາດ ແລະ ແສງແດດ, ຈຳກັດສະພາບແວດລ້ອມທີ່ຊຸ່ມຊື່ນສຳລັບເຊື້ອລາພັດທະນາ.
• ຕັດແຕ່ງກິ່ງງ່າ ແລະ ສ້າງພຸ່ມ: ຊ່ວຍໃຫ້ແສງແດດສ່ອງເຖິງຢ່າງທົ່ວເຖິງ, ຫຼຸດຄວາມຊຸ່ມຊື່ນທີ່ສະສົມ, ພ້ອມທັງສະດວກໃນການສີດຢາ ແລະ ດູແລຮັກສາ.
• ຫໍ່ໝາກມ່ວງ: ເມື່ອໝາກມີຂະໜາດເທົ່າໄຂ່ໄກ່, ຄວນຫໍ່ດ້ວຍຖົງພິເສດເພື່ອປ້ອງກັນເຊື້ອລາ ແລະ ແມງໄມ້ທີ່ເປັນອັນຕະລາຍ.
• ຫຼີກລ້ຽງການກະຕຸ້ນໃຫ້ອອກດອກໃນລະດູຝົນ: ຄວາມຊຸ່ມຊື່ນສູງສ້າງເງື່ອນໄຂທີ່ເອື້ອອຳນວຍໃຫ້ເຊື້ອລາ, ສະນັ້ນບໍ່ຄວນກະຕຸ້ນຕົ້ນໃຫ້ອອກດອກ ຫຼື ເຂົ້າໄປແຊກແຊງຢ່າງຮຸນແຮງໃນໄລຍະນີ້.

5.2 ມາດຕະການທາງເຄມີ

ໃນກໍລະນີທີ່ພະຍາດໄດ້ປະກົດຂຶ້ນແລ້ວ ຫຼື ສວນມີປະຫວັດການຕິດເຊື້ອພະຍາດຂີ້ກະເດືອນໃນໝາກມ່ວງ, ການໃຊ້ຢາເຄມີພິເສດແມ່ນຈຳເປັນເພື່ອທຳລາຍເຊື້ອພະຍາດໃຫ້ທັນເວລາ ແລະ ປົກປ້ອງຕົ້ນໄມ້ໃນສວນ.

• Asmaitop 325SC: ປະກອບດ້ວຍ Azoxystrobin + Difenoconazole, ເປັນຢາລະບົບ – ດູດຊຶມໄດ້ດີ, ຊ່ວຍກຳຈັດເຊື້ອລາທັນທີເມື່ອສີດພົ່ນ.
• Supertim 300EC: ປະກອບດ້ວຍ Propiconazole + Difenoconazole, ມີປະສິດທິພາບຍາວນານ, ເຖິງແມ່ນຫຼັງຈາກສີດພົ່ນແລ້ວພົບຝົນຕົກກໍ່ຕາມ.
• AZOSTAR GOLD 35SC: ຜະລິດຕະພັນດູດຊຶມແບບກວ້າງຂວາງ ພ້ອມດ້ວຍຄວາມສາມາດໃນການກຳຈັດເຊື້ອລາໃນຫຼາຍໄລຍະ, ສະກັດກັ້ນຂະບວນການງອກຂອງສະປໍ.
• CHAPAON 770WP: ສ່ວນປະກອບ Copper Hydroxide, ພິເສດໃນການປ້ອງກັນ ແລະ ປິ່ນປົວພະຍາດຂີ້ກະເດືອນໃນໝາກມ່ວງຢ່າງມີປະສິດທິພາບ, ເຫຼືອສານພິດຕົກຄ້າງໜ້ອຍ.

ມາດຕະການປ້ອງກັນ ແລະ ຄວບຄຸມພະຍາດຂີ້ກະເດືອນໃນໝາກມ່ວງ

ພະຍາດຂີ້ກະເດືອນໃນໝາກມ່ວງແມ່ນໄພອັນຕະລາຍຮ້າຍແຮງ, ສາມາດກໍ່ໃຫ້ເກີດຄວາມເສຍຫາຍຮອບດ້ານຕໍ່ຜົນຜະລິດ, ຄຸນນະພາບ ແລະ ສຸຂະພາບຂອງຕົ້ນ. ທີ່ Sataka, ພວກເຮົາພ້ອມຢູ່ຄຽງຂ້າງຊາວກະສິກອນສະເໝີ ເພື່ອໃຫ້ໄດ້ຄຸນນະພາບສູງ ແລະ ຍືນຍົງຕາມເວລາ. ຂໍໃຫ້ຕິດຕາມພວກເຮົາເປັນປະຈຳ ເພື່ອບໍ່ພາດຄວາມຮູ້ດ້ານກະສິກຳທີ່ເປັນປະໂຫຍດ ແລະ ທັນສະໄໝທີ່ສຸດ!

ບໍລິສັດສະຕັອກຫວຽດ

ທີ່ຢູ່: ເລກທີ 246 ຫງວຽນກິມເກື່ອງ, ຕາແສງ ແທງດົງ, ເມືອງ ກູຈີ, ນະຄອນ ໂຮ່ຈີມິນ.

ສາຍດ່ວນ: 0856.555.585 ຫຼື 0789.917.927

ເວັບໄຊທ໌: https://sataka.com.vn/