ສາເຫດ, ວິທີການສັງເກດ ແລະ ປ້ອງກັນພະຍາດຕົກຂາວໃນໝາກໂມ

ພະຍາດຕົກຂາວໃນໝາກໂມ ແມ່ນໜຶ່ງໃນພະຍາດທີ່ເປັນອັນຕະລາຍທີ່ສຸດທີ່ຊາວກະສິກອນປູກໝາກໂມບໍ່ສາມາດລະເລີຍໄດ້. ພະຍາດດັ່ງກ່າວເກີດຈາກເຊື້ອເຫັດ, ມີອັດຕາການແຜ່ລາມຢ່າງໄວວາ, ສົ່ງຜົນກະທົບຢ່າງຮ້າຍແຮງຕໍ່ຜົນຜະລິດ ແລະ ຄຸນນະພາບຂອງໝາກ. ໃນບົດຄວາມນີ້, Sataka ຈະຊ່ວຍໃຫ້ທ່ານເຂົ້າໃຈຢ່າງເລິກເຊິ່ງກ່ຽວກັບສາເຫດ, ອາການ, ແລະ ມາດຕະການປ້ອງກັນທີ່ມີປະສິດທິພາບ.

1. ສາເຫດຂອງພະຍາດຕົກຂາວໃນໝາກໂມ

ພະຍາດຕົກຂາວໃນໝາກໂມ ແມ່ນຄວາມເປັນຫ່ວງໃຫຍ່ຂອງຊາວກະສິກອນ ເພາະມັນສາມາດແຜ່ລາມໄດ້ຢ່າງໄວວາຖ້າບໍ່ໄດ້ຮັບການຄວບຄຸມທີ່ດີ. ສາເຫດຫຼັກແມ່ນເກີດຈາກເຊື້ອເຫັດ Colletotrichum spp., ເຊິ່ງຄົງຢູ່ໃນດິນ, ແກ່ນທີ່ຍັງບໍ່ທັນໄດ້ຮັບການປິ່ນປົວ ແລະ ສິ່ງເສດເຫຼືອຂອງຕົ້ນໄມ້ທີ່ເປັນພະຍາດຈາກລະດູການກ່ອນ.

ໂດຍສະເພາະ, ສະພາບອາກາດທີ່ຮ້ອນ ແລະ ຊຸ່ມ (30–34°C), ມີຝົນຕົກຫຼາຍ, ແລະ ຄວາມຊຸ່ມຊື່ນສູງ ແມ່ນເງື່ອນໄຂທີ່ເໝາະສົມສຳລັບການຂະຫຍາຍຕົວຂອງເຊື້ອເຫັດ, ໂດຍສະເພາະໃນເວລາທີ່ຕົ້ນໝາກໂມກຳລັງຈະໃຫຍ່ຈົນຮອດໄລຍະເກັບກ່ຽວ.

ພະຍາດຕົກຂາວບໍ່ພຽງແຕ່ສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ໝາກໂມເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຍັງສ້າງຄວາມເສຍຫາຍຕໍ່ພືດຕະກູນເຄືອຫຼາຍຊະນິດເຊັ່ນ: ໝາກແຕງ, ນໍ້າເຕົ້າ, ໝາກອຶ... ດັ່ງນັ້ນ, ຊາວກະສິກອນຄວນເອົາໃຈໃສ່ໃນການໝູນວຽນການປູກພືດທີ່ເໝາະສົມ ແລະ ການຈັດການສິ່ງເສດເຫຼືອພາຍຫຼັງລະດູການ.

ຮຽນຮູ້ເພີ່ມຕື່ມ: ພະຍາດຕົກຂາວໃນຕົ້ນໝາກສະຕໍເບີຣີ: ຜົນກະທົບ ແລະ ວິທີການປິ່ນປົວ

2. ອາການຂອງພະຍາດຕົກຂາວໃນໝາກໂມ

ຫຼັງຈາກທີ່ເຊື້ອພະຍາດເຂົ້າສູ່ຕົ້ນໝາກໂມແລ້ວ, ອາການຂອງພະຍາດຕົກຂາວຈະສະແດງອອກຢ່າງຊັດເຈນຢູ່ໃນສ່ວນຕ່າງໆເຊັ່ນ: ໃບ, ລຳຕົ້ນ ແລະ ໝາກ. ການສັງເກດອາການຕ່າງໆແຕ່ຫົວທີ ຈະຊ່ວຍໃຫ້ຊາວກະສິກອນມີວິທີການປິ່ນປົວຢ່າງທັນການ, ຫຼີກລ້ຽງການແຜ່ລາມເປັນວົງກວ້າງ.

• ຢູ່ໃບ: ສິ່ງທີ່ສະແດງອອກໃນເບື້ອງຕົ້ນແມ່ນຢູ່ໃບແກ່, ເປັນຈຸດມົນນ້ອຍໆສີຂຽວອົມເທົາ ຫຼື ເຫຼືອງຈາງ, ຄ່ອຍໆປ່ຽນເປັນສີນໍ້າຕານເຂັ້ມ ແລະ ມີວົງຈອນເປັນຊັ້ນໆ. ເວລາທີ່ມີຄວາມຊຸ່ມ, ດ້ານລຸ່ມຂອງໃບຈະມີເຊື້ອລາສີບົວ – ນີ້ແມ່ນອາການສະເພາະຂອງພະຍາດຕົກຂາວໃນໝາກໂມ. ໃບທີ່ເປັນພະຍາດໜັກຈະແຫ້ງ, ຂາດ, ແລະຫຼົ່ນໄວ.
• ຢູ່ລຳຕົ້ນ: ຈະປາກົດມີຮອຍເປື້ອນສີນໍ້າຕານອົມເທົາທີ່ເປັນຂຸມລົງເລັກນ້ອຍ. ເມື່ອພະຍາດໜັກ, ລຳຕົ້ນຈະແຫ້ງ ແລະ ແຄະແກນ, ຕົ້ນຈະຫ່ຽວແຫ້ງ ແລະ ຕາຍຖ້າບໍ່ໄດ້ຮັບການປິ່ນປົວຢ່າງທັນການ.
• ຢູ່ໝາກ: ຈະມີຈຸດມົນສີນໍ້າຕານເຂັ້ມອົມດຳ, ເປັນຂຸມເລິກ ແລະ ແຕກຢູ່ກາງ. ເວລາທີ່ມີຄວາມຊຸ່ມຈະເຫັນມີເຊື້ອລາສີບົວ. ເມື່ອພະຍາດແຜ່ລາມກວ້າງ, ໝາກຈະເນົ່າເປື່ອຍ, ມີນໍ້າໄຫຼອອກ ແລະ ສູນເສຍມູນຄ່າທາງການຄ້າ.

ອາການຂອງພະຍາດຕົກຂາວໃນໝາກໂມ

3. ຜົນເສຍຫາຍທີ່ເກີດຈາກພະຍາດຕົກຂາວໃນໝາກໂມ

ນີ້ແມ່ນຜົນສະທ້ອນທີ່ພົບເຫັນທົ່ວໄປທີ່ຊາວກະສິກອນຄວນເອົາໃຈໃສ່ເປັນພິເສດ:

• ເຮັດໃຫ້ຕົ້ນອ່ອນແອ ແລະ ຕາຍໄວ: ພະຍາດຕົກຂາວເຮັດໃຫ້ໃບແຫ້ງ, ລຳຕົ້ນແຫ້ງແຄະແກນ, ແລະ ຫຼຸດຜ່ອນຄວາມສາມາດໃນການສັງເຄາະແສງ. ໃນໄລຍະຕົ້ນກ້າ, ພະຍາດສາມາດເຮັດໃຫ້ຕົ້ນໄມ້ຕາຍໄວ, ສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ລະດູການປູກທັງໝົດ.
• ຫຼຸດຜ່ອນຜົນຜະລິດ ແລະ ຄຸນນະພາບຂອງໝາກ: ພະຍາດເຮັດໃຫ້ຕົ້ນອອກດອກໜ້ອຍ, ໝາກຕິດຍາກ. ໝາກຈະຫຼົ່ນງ່າຍ, ມີຂະໜາດນ້ອຍ, ແລະ ຄຸນນະພາບບໍ່ດີ. ໝາກທີ່ຕິດເຊື້ອຮ້າຍແຮງອາດຈະເນົ່າ, ມີນໍ້າຂັງ, ແລະ ບໍ່ສາມາດບໍລິໂພກໄດ້.
• ເຮັດໃຫ້ເສຍຫາຍຕະຫຼອດປີ: ພະຍາດຕົກຂາວສາມາດເກີດຂຶ້ນໄດ້ໃນທຸກໄລຍະຂອງການຈະເລີນເຕີບໂຕ. ຖ້າບໍ່ໄດ້ຮັບການປິ່ນປົວຢ່າງທັນການ, ຄວາມສ່ຽງທີ່ຈະເສຍຜົນຜະລິດທັງໝົດແມ່ນສູງຫຼາຍ.

ຜົນເສຍຫາຍທີ່ເກີດຈາກພະຍາດຕົກຂາວໃນໝາກໂມ

4. ວິທີປ້ອງກັນ, ປິ່ນປົວພະຍາດຕົກຂາວໃນໝາກໂມ

ເພື່ອຈຳກັດຜົນເສຍຫາຍຂອງພະຍາດຕົກຂາວໃນໝາກໂມໃຫ້ໄດ້ຫຼາຍທີ່ສຸດ, ຊາວກະສິກອນຄວນຮ່ວມມືກັນນຳໃຊ້ທັງມາດຕະການປູກຝັງ ແລະ ມາດຕະການຊີວະພາບ, ເພື່ອສ້າງເງື່ອນໄຂໃຫ້ຕົ້ນພືດຈະເລີນເຕີບໂຕຢ່າງແຂງແຮງ, ຕ້ານພະຍາດໄດ້ດີ ແລະ ໃຫ້ຜົນຜະລິດສູງ.

4.1 ມາດຕະການປູກຝັງ

ມາດຕະການປູກຝັງທີ່ຖືກຕ້ອງຕາມຫຼັກວິຊາການ ແມ່ນພື້ນຖານທີ່ສຳຄັນທີ່ຊ່ວຍປ້ອງກັນພະຍາດຕົກຂາວໃນໝາກໂມຢ່າງມີປະສິດທິພາບຕັ້ງແຕ່ເລີ່ມຕົ້ນ. ນີ້ແມ່ນຂໍ້ຄວນເອົາໃຈໃສ່ທີ່ຊາວກະສິກອນຄວນປະຕິບັດ:

• ເລືອກແນວພັນທີ່ທົນທານຕໍ່ພະຍາດ: ໃຫ້ບູລິມະສິດແກ່ແນວພັນໝາກໂມທີ່ແຂງແຮງ, ມີຄວາມສາມາດຕ້ານທານເຊື້ອລາ, ຊ່ວຍຫຼຸດຜ່ອນຄວາມສ່ຽງຕໍ່ການຕິດເຊື້ອພະຍາດຕັ້ງແຕ່ຕົ້ນລະດູການ.
• ການຈັດການດິນ ແລະ ສິ່ງເສດເຫຼືອ: ພາຍຫຼັງການເກັບກ່ຽວໃນແຕ່ລະລະດູ, ຕ້ອງເກັບກູ້ ແລະ ທຳລາຍສິ່ງເສດເຫຼືອຂອງຕົ້ນພືດທີ່ເປັນພະຍາດທັງໝົດ. ຄວນຈັດການດິນໃຫ້ສະອາດຈາກເຊື້ອພະຍາດ, ໂດຍອາດໃຊ້ປູນຂາວ ຫຼື ວິທີການຕາກດິນເພື່ອຂ້າເຊື້ອໃຫ້ມີປະສິດທິພາບ.
• ປູກໃນຄວາມໜາແໜ້ນທີ່ເໝາະສົມ: ບໍ່ຄວນປູກໜາເກີນໄປ, ຕ້ອງຮັກສາໄລຍະຫ່າງທີ່ໂລ່ງ, ຊ່ວຍໃຫ້ແສງແດດສ່ອງທົ່ວເຖິງ, ອາກາດໄຫຼວຽນ, ແລະ ຫຼຸດຜ່ອນຄວາມຊຸ່ມຊື່ນ – ເຊິ່ງເປັນເງື່ອນໄຂທີ່ເອື້ອອຳນວຍໃຫ້ພະຍາດຕົກຂາວໃນໝາກໂມພັດທະນາ.
• ການຊົນລະປະທານທີ່ເໝາະສົມ: ໃຫ້ບຸລິມະສິດແກ່ການຫົດນໍ້າຕາມຮ່ອງ ຫຼື ການຫົດນໍ້າແບບຢອດ. ຫຼີກລ້ຽງການຫົດນໍ້າແບບບົວຝອຍ ຫຼື ຫົດນໍ້າໃນຕອນແລງ ເພາະຈະເຮັດໃຫ້ຄວາມຊຸ່ມຊື່ນໃນດິນສູງ, ສ້າງເງື່ອນໄຂໃຫ້ເຊື້ອພະຍາດຂະຫຍາຍຕົວ.
• ການໃສ່ຝຸ່ນທີ່ສົມດຸນ: ຫຼີກລ້ຽງການໃສ່ຝຸ່ນໄນໂຕຣເຈນຫຼາຍເກີນໄປ; ຄວນໃຊ້ຝຸ່ນອິນຊີທີ່ເປື່ອຍດີລວມກັບເຊື້ອລາ Trichoderma ຫຼື ຝຸ່ນຊີວະພາບ ເພື່ອເພີ່ມພູມຕ້ານທານໃຫ້ຕົ້ນພືດ.
• ໝູນວຽນການປູກພືດ: ຫຼັງຈາກໝາກໂມແຕ່ລະລະດູ, ຄວນໝູນວຽນການປູກພືດອື່ນໆເຊັ່ນ: ຖົ່ວ, ສາລີ... ເພື່ອຕັດວົງຈອນເຊື້ອພະຍາດທີ່ຍັງຄົງຄ້າງຢູ່ໃນດິນ.

ວິທີປ້ອງກັນ, ປິ່ນປົວພະຍາດຕົກຂາວໃນໝາກໂມ

4.2 ມາດຕະການຊີວະພາບ

ນອກຈາກການປູກຝັງຕາມຫຼັກວິຊາການ, ການນຳໃຊ້ມາດຕະການຊີວະພາບແມ່ນທ່າອ່ຽງທີ່ຊາວກະສິກອນຫຼາຍຄົນເຊື່ອໝັ້ນ ຍ້ອນປະສິດທິພາບທີ່ຍາວນານ ແລະ ຄວາມປອດໄພ:

• ໃຊ້ເຊື້ອລາທີ່ມີປະໂຫຍດ: ຊາວກະສິກອນສາມາດເພີ່ມຜະລິດຕະພັນຊີວະພາບທີ່ມີເຊື້ອລາ Trichoderma spp. ເຊິ່ງຊ່ວຍສະກັດກັ້ນເຊື້ອລາທີ່ກໍ່ໃຫ້ເກີດພະຍາດຕົກຂາວໃນໝາກໂມ ແລະ ປັບປຸງສະພາບແວດລ້ອມຂອງດິນໄປພ້ອມໆກັນ.
• ເພີ່ມພູມຕ້ານທານຂອງຕົ້ນພືດ: ຝຸ່ນຊີວະພາບທີ່ມີປະໂຫຍດບາງຊະນິດເຊັ່ນ: Bacillus subtilis ເມື່ອຖືກນຳໄປໃສ່ໃນດິນ ຈະກະຕຸ້ນລະບົບພູມຄຸ້ມກັນຂອງຕົ້ນ, ເຮັດໃຫ້ຕົ້ນແຂງແຮງ ແລະ ຕ້ານທານກັບສັດຕູພືດໄດ້ດີຂຶ້ນ.
• ປອດໄພຕໍ່ສິ່ງແວດລ້ອມ ແລະ ຜູ້ໃຊ້: ມາດຕະການຊີວະພາບບໍ່ໄດ້ປະໃຫ້ສານພິດຕົກຄ້າງໃນດິນ ຫຼື ໝາກ, ເໝາະສົມຫຼາຍກັບການມຸ່ງໜ້າໄປສູ່ກະສິກຳສະອາດ ແລະ ຍືນຍົງ.

ການດູແລຕົ້ນພືດຢ່າງຖືກຕ້ອງ ແລະ ປ້ອງກັນພະຍາດຕົກຂາວໃນໝາກໂມຢ່າງຕັ້ງໜ້າ ເປັນປັດໄຈສຳຄັນທີ່ຊ່ວຍໃຫ້ຊາວກະສິກອນຮັກສາລະດູການຜະລິດທີ່ໝັ້ນຄົງ, ໄດ້ໝາກທີ່ສວຍງາມ ແລະ ມີຄຸນນະພາບສູງ. ຫວັງວ່າການແບ່ງປັນນີ້ຈະຊ່ວຍໃຫ້ຊາວກະສິກອນເຂົ້າໃຈພະຍາດໄດ້ດີຂຶ້ນ, ຕັ້ງແຕ່ສາເຫດຈົນເຖິງວິທີແກ້ໄຂທີ່ເໝາະສົມ. ຖ້າຊາວກະສິກອນຕ້ອງການຄໍາປຶກສາເພີ່ມເຕີມ ຫຼື ຕ້ອງການຊອກຫາຜະລິດຕະພັນຊ່ວຍປິ່ນປົວພະຍາດຕົກຂາວໃນໝາກໂມຢ່າງມີປະສິດທິພາບ – Sataka ພ້ອມທີ່ຈະເປັນຄູ່ຮ່ວມເດີນທາງກັບຊາວກະສິກອນໃນການເດີນທາງຄັ້ງນີ້.

ບໍລິສັດສະຕັອກຫວຽດ

ທີ່ຢູ່: ເລກທີ 246 ຫງວຽນກິມເກື່ອງ, ຕາແສງ ແທງດົງ, ເມືອງ ກູຈີ, ນະຄອນ ໂຮ່ຈີມິນ.

ສາຍດ່ວນ: 0856.555.585 ຫຼື 0789.917.927

ເວັບໄຊທ໌: https://sataka.com.vn/